آرام بودن در یک صومعه و مسجد کاری است بس آسان.
اما این آرامش مرده است.
باید بتوانیم هنر آرام بودن را در میان پریشان احوالی بیاموزیم.
و در آن موقع سکوتمان حقیقی، معتبر و زنده خواهد بود.
و زندگی به ماجرایی بزرگ تبدیل می شود.
خدا تنها از آرامشی زنده به دیدارمان می آید.
پس در دنیا باش و از دنیا مباش.
در دنیا زندگی کن اما نگذار دنیا در تو رخنه کند.
حرکت کن از دنیا بگذر اما از آن تاثیر نپذیر.
این کار شدنی است و با وقوع این معجزه طعم سر مستی را خواهی چشید. ️
وقتی بدانید که به کجا می روید، تبدیل به شخص مؤثرتری می شوید.