در سال ۲۰۰۴، عصبشناس بنام، ریچارد دیویدسون به بررسی انرژی ساطعشده از بودایان تبتی، درهنگام مدیتیشن پرداخت. این مطالعه در دانشگاه استانفورد بهثبت رسیدهاست.
دیویدسون، راهبان پیرو دالای لاما را که هر کدام از آنها بین ۱۵ تا ۴۰ سال تمرین مدیتیشن میکردند، مورد آزمایش قرار داد . او امواج گامای ساطع شده از مغز آنها را با دستگاه ثبت امواج الکتریکی (EEG) و اسکن مغزی اندازه گرفت. همچنین
برروی یک گروه ده نفره از شاگردانی که هیچ تجربهی قبلی از مدیتیشن نداشتند، بعد از یک هفته تمرین، آزمایش کرد.
امواج گاما یکی از بالاترین فرکانسها و از مهمترین امواج الکتریکی مغز به شمار میآید. تولید امواج گاما نیازمند عملی همآهنگ و یکپارچهی هزاران سلول عصبی در سرعتی بسیار بالاست.
دیویدسون متوجه شد که فعالیت امواج گاما در برخی از راهبان، پرقدرتتر و دارای دامنهی بیشتری نسبت به همه ی موارد ثبت شده در تاریخ است. حرکت امواج نیز منظمتر از امواجی بود که از داوطلبان غیرتمرین کننده ساطع میشد.
همچنین مشخص شد که مدیتیشن میتواند منجربه توزیع ماده ی خاکستری مغز شود و از آسیب آن جلوگیری کند. آسیب مادهی خاکستری مغز بر روی بسیاری از فعالیتهای ذهنی و روانی، مثل کنترل احساسات، غرایز، افکار و حرکات اثر میگذارد؛ زیرا بخش مربوط به آن که وظیفهی کنترل فعالیتهای ذهنی را برعهده دارد، در مادهی خاکستری مغز قرار دارد.
در سال ۱۹۹۸، پروفسور لو یانفانگ و دهها دانشمند امریکایی، پژوهشی را برروی استادان چیگونگ در چین انجام دادند.
چیگونگ به روشهای سنتی چینی گفته میشود که چی یا انرژی حیاتی را ازطریق تمرینهای مدیتیشن و بهبود سرشت قلب و ذهن تزکیه میکنند تا منجربه یکیشدن بدن و ذهن شود. همچنین چیگونگ دارای تأثیرات شفادهندگی است.
لو یانفانگ در بررسیهایش متوجه شد که استادان چیگونگ قادر هستند فورانی قدرتمند از امواج مادون صوتی از خود ساطع کنند که این میزان ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ بار قدرتمندتر از افراد عادی است.
حتی تمرینکنندگان جدید، بعد از چند هفته تمرین، امواجی ۵ برابر بیشتر از زمان آغاز تمرین از خود ساطع میکردند.
مطالعهی مشابهی که در کالج طب سنتی چین در پکن انجام و در سال ۱۹۸۸ منتشر شد، نشان دادهاست که انرژی ساطعشده از استادان چیگونگ که تا اندازهای مانند امواج مادون صوت بود، ۱۰۰ برابر قویتر از یک فرد عادی است. هر دو مطالعه توسط موسسهی Healthways بهتفصیل شرح داده شدهاست.